Dobro veče svima, dobro vecer na site,
Poštovani, svi ovdje prisutni povodom praznika 21 maja – Dana nezavisnosti Crne Gore, pozdravljam Vas u ime Predsjedništva naše zajednice i drugih njenih organa upravljanja, kao i u svoje lično ime i zahvaljujem Vam se što ste se odazvali našem pozivu da večeras zaedno sa našim prijatelima proslavimo ovoj značajni praznik crnogorske istorije, čije simboličko značenje daje veličinu ovom datumu sa kojim je crnogorski narod obnovijo svoju državnost i nezavisnost.
Dozvolite mi sada da pojedinačno pozdravim i da im se zahvalim za večerašnje prisustvo njihovim ekselencijama: Gospođi ministarki Miloj Carevskoj, koja prisustvuje večeras ovoj proslavi u dvojno svojstvo i kao Ministar i kao izaslanik Premijera R.S.M Gospodina Zorana Zaeva, hvala i veliki pozdrav za ovoj gest koj je za večno pamćenje i Njemu i Njoj. Isto tako pozdravjlamo prisustvo prvog sekretara Ambasada Crne Gore u R.S.M Gospođu Jelenu Milančić, koja večeras personificira zajedno sa izvođačima ove proslave našu matičnu državu C. Goru.
Isto tako koristim priliku da se zahvalim svim onim subjektima i pojedincima koji su materijalno pomogli da se realizira ova večerašnja proslava.
Dozvolite sada da se osvrnem i kažem nešto u vezi samog praznika – Dana nezavisnosti C.Gore. Kao što Vam je poznato Crna Gora je u prošlom vijeku i početkom ovoga vijeka u određenim istoriskim periodima i okolnostima gubila ili ugrađivala svoj suverenitet i nezavisnost u zajedničkim državama jugoslovenskih naroda sve do njene disolucije od 1992 – 2006 godine, da bi 21 maja 2006 godine došla do izražaja nesalomljiva volja i želja građana Crne Gore da Referenduskim izjašnjenjem ostvare svoja istorijska prava za samostalni državni i društveni razvoj, što pretstavlja jedan istoriski akt sa kojim je produžen kontinuitet crnogorske državnosti i nezavisnosti.
Na temelju te slobodno izražene referendumske volje njenjih građana, Parlament Crne Gore svojom odlukom donesenom 03.06.2006 te godine proglašava njenu nezavisnost, koja je kasnie priznata od strane svih država-članica međunarodne zajednice, a nekoliko godina kasnije C.G je postala članica UN-a, Savjeta Evrope, NATO-a i drugih međunarodnih i regijonalnih zajednica i organizacija.
Za ovih 13 godina C.G je džinovskim koracima napredovala u svom razvoju, kako u društveno-političkom tako i u pravnom i ekonomskom razvoju, ostvarujući najviše standarde demokratije koje treba da ima jedna pravna država, kao i zaštitu ljudskih prava i sloboda i što je posebno važno ostvarila je veliki napredak u pristupnim pregovorima za članstvo u EU.
Crnogorskoj nezavisnosti kroz njenju istoriju, prethodili su mnogi događaji sa kojima se potvrđivala nezavisnost i suvernitet C.G, čak i mnogo prije nego što će to ozvaničiti Berlinski kongres.
Ja se ovom prilikom neću vraćati i podsjećati na nezavisnost Duklje i Zete kao i ulogom njihovih dinastija za očuvanje iste, već od onda kada je ona dobila zvanično današnije ime tj. od dolaska na njen prestol dinastije Petrović, odnosno od dolaska na vlast Vladike Danila I Petrovića 1697 godine, sa opaskom da budem tačniji, njeno današnije ime po nekim istoriskim spisima i izvorima pojavljivalo se još od 1491 godine.
Pitanje svih pitanja crnogorske istorije je upravo to kako je C.G uspjevala da čuva i očuva svoju slobodu i nezavisnost u okolnostima kada je na ondašnjim geogravskim kartama Evrope bila jedno malo ostrovo slobode, između dvije ogromne i moćne imperije, šta je trebalo sve da uradi ta šaka gorštaka da bi očuvala njenu nezavisnost i slobodu. Na to je mnogo teško dati odgovor i pitanje je da li će se ikada dobiti objektivni i pravi istoriski odgovor.
Hronološki i istoriski gledajući naša matična država nije imala i nije znala za svoje državne granice, kao što i njen narod nije znao za granicu između života i smrti, gradeći tako u tim političkim okolnostima i tom ambientu posebnu filozofiju života i doktrinu ratovanja, što je uslovilo da mi istoriski budemo upućeni stalno na ratovanje, i da nam isto bude osnovno zanimanje a vojna strategija osnovno obrazovanje. Mnogo znoja i krvi je proliveno na crnogorskom tlu, da bi se očuvala sloboda i njena nezavisnost.
I crnogorska žena u tim po mnogo čemu oskudnim ekonomskim i političkim prilikama imala je posebno mjesto i ulogu kao stub svoje familije, a isto tako i svoju ulogu u društvenom životu svoje otadžbine. Nije nimalo slučajno da je lik crnogorke bila vječita tema i inspiracija vajara, slikara i pjesnika da u svojim djelima izraze i otkriju sve njene fizičke i duhovne ljepote, i pored toga što je njen život nažalost većim dijelom prolazio u bjedi ,siromaštvu i tuzi i to mnogo više nego u bogatstvu, veselju i zadovoljstvima, malo je bilo radosti na njenom licu i njenim usnama, noseći u tom vremenu sve one simbole žalosti i tuge koja e ona nosila sa sobom i saopštavala ih kroz svoje tužbalice, kao posebnom vidu lirske pjesme. Sva ta njena tuga i žalost koje joj je donosilo tadašnje vrijeme i uslovi toga vremena i njenoga života, najbolje se odslikavaju i ilustruju u likovima iz “Gorskog vijenca“, prvenstveno kod sestre Batrićeve koja tuži svog poginulog brata ili snahe Bana Milonjića koja oplakuje poginulog djevera Andriju, uz utjehu pjesnika koji opisujući i diveći se njenoj fizičkoj i duhovnoj ljepoti na kraju kaže „Divne li ga oči oplakaše divna li ga usta ožališe“ ….
Na našu sreću sada su druga vremena, odavno smo napuštili ta zanimanja i ta obrazovanja, prilagođavajući se novim vremenima i novim izazovima što traži savremeni svijet, ali nažalost nikako da napuštimo neke relikte prošlosti, reinkarnirajući neke ideologije, koje su davno istoriski bile arhivirane i sahranjene i koje su bile rezultat nekih nepovoljnih i nesrećnih istoriskih vremena i okolnosti, a koja nam sada donose samo omrazu i mržnju, zato apelujem i molim sa ovog mijesta da mržnju i omrazu zamjenimo ljubavlju i tolerancijom, da se oslobodimo nacionalizma, šovinizma, dekadentnosti, stereotipa i da prihvatimo samo naše pozitivne tradicionalne vrijednosti, sa kojima nas je poštovala i uvažavala Evropa i svijet tog vremena, tj. da odbacimo sve ono što je savremeni i progresivni svijet odavno odbacio i arhivirao.
Da su viječne C.G i R.S.M i da ostane viječna ljubav između bratskog makedonskog i crnogorskog naroda, kao i između njihovih građana u cjelini.
Hvala na strpljenju sa željom da večeras imate lijep ugođaj u programu koji slijedi.
Da ste mi živi i zdravi, da Vas prati svako dobro i svaka sreća. Hvala još jedanput!
Skopje, 18.05.2109
CZRM Popivoda Boris
